Το υπέροχο παιχνίδι
To μπάσκετ ποτέ δεν ήταν η ζωή μου, ωστόσο η επίδραση που είχε πάνω μου είναι αδιαμφισβήτητη. Μπορεί να κατέληξα να κάνω πρωταθλητισμό στο γυμνάσιο και στο λύκειο, όμως η ενασχόληση μου με το άθλημα περιοριζόταν συνήθως στις προπονήσεις και στους αγώνες που είχα μέσα στην εβδομάδα. Ακόμα και τότε, περιοριζόμουν στο πρόγραμμα της ομάδας χωρίς να κάνω ποτέ διπλές και τριπλές προπονήσεις με άλλους γυμναστές όπως έκαναν οι περισσότεροι συμπαίκτες μου. Παράλληλα, φίλους αποκλειστικά από το μπάσκετ έκανα πολύ αργότερα στη ζωή μου. Πρωτοπήγα σε ομάδα 9 χρονών όταν μας έστειλε ο πατέρας μας να παίξουμε σε ομαδικά αθλήματα που τόσο πολύ του άρεσαν από παιδί. Ο αδερφός μου έπαιξε ποδόσφαιρο και εγώ έπαιξα μπάσκετ στην ομάδα που πήγαινε ήδη ο κολλητός μου. Μου άρεσε περισσότερο από το πολύ κουραστικό κολυμβητήριο που έκανα μέχρι τότε, όμως δεν ήμουν καλός. Ήμουν ασυντόνιστος, αρκετά αδέξιος με την μπάλα στα χέρια, χωρίς πολλή φαντασία και για να συμπληρωθεί το καρέ, πολύ ντροπαλός για να πάρω ...