Η πεντάμορφη και ο Γιάννης

Όσο παίζεται το τελευταίο τεστ της Εθνικής Ομάδας μπάσκετ, θα ήθελα να χρησιμοποιήσω την πλατφόρμα – φάντασμα που λέγεται Abell για να γράψω μερικά λόγια σχετικά με τα όσα συμβαίνουν και λέγονται πριν το παγκόσμιο πρωτάθλημα και αναμενόμενα έχουν δημιουργήσει ένα όχι και τόσο θετικό κλίμα γύρω από την Ομάδα.

Η γκρίνια γύρω από την πάλαι ποτέ «Επίσημη Αγαπημένη» δεν είναι κάτι καινούριο αφού εδώ και πάνω από μια δεκαετία αγνοούμε μια επιτυχία, με τις πορείες στις εκάστοτε διοργανώσεις να είναι χαμηλότερες των υψηλών προσδοκιών. Η δε παρουσία του Γιάννη στους κόλπους της εθνικής, συνοδευόμενη και από το στάτους του τα τελευταία χρόνια, φαίνεται να δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από ότι θα έπρεπε.

Θα επικεντρωθώ στα φετινά τεκταινόμενα και θα αρχίσω από το θέμα «Γιάννης» ο οποίος αν και ήταν στις αρχικές κλήσεις, με την απουσία του από όλες τις υποχρεώσεις της εθνικής σήμανε την αρχή της παραφιλολογίας. Ήταν ξεκάθαρο από το αρχή πως υπήρχε σημαντικό επικοινωνιακό πρόβλημα, τόσο από την πλευρά της Ομοσπονδίας, όσο και από την πλευρά του παίκτη. Ο Γιάννης το 2023 δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, έχοντας προσθέσει στην πληθώρα προσωπικών βραβείων ένα πρωτάθλημα NBA, ενώ φυσικά θα ήταν και ο ηγέτης της Εθνικής Ομάδας και ίσως ο μοναδικός λόγος που η Ελλάδα θα θεωρούνταν ένα από τα φαβορί του επερχόμενου Μουντομπάσκετ. Κανένας όμως δεν μπορεί να μπαίνει πάνω από την Ομάδα, ακόμα και αν λογίζεται ως ένας από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου. Η Ομοσπονδία φαίνεται να μην μπορεί να διαχειριστεί πως αυτός ο παίκτης είναι Έλληνας και παρουσιάστηκε ανέτοιμη στην προσπάθεια να προστατέψει την Ομάδα από μια ενδεχόμενη (δικαιολογημένη λόγω τραυματισμού) απουσία του Γιάννη. O Αντετοκούνμπο ολοκλήρωσε τη σεζόν του στις 27 Απριλίου και ακόμα και αν η επέμβαση στο γόνατό του προέκυψε αργότερα και κρατήθηκε μυστική με απόφαση Μιλγούοκι, υπήρχε άπλετος χρόνος για να συντονιστούν τα προγράμματα της Εθνικής και του παίκτη. Το ότι ο Γιάννης Αντετοκούμπο είναι ένα παγκόσμιο brand εκτός από κορυφαίος παίκτης, γεγονός που πιθανότατα θα δημιουργήσει πονοκεφάλους όσον αφορά τον προγραμματισμό, δεν χρειάζεται να το γράψει ο Abell για να γίνει κατανοητό. Κρίνοντας από το αποτέλεσμα, κανένας δεν μπόρεσε να επικοινωνήσει στον Γιάννη πόσο σημαντική θα ήταν η παρουσία του στην προετοιμασία της Εθνικής, ακόμα και εάν τελικά δεν ήταν σε θέση να ακολουθήσει, ακόμα και εάν χρειαζόταν να πάρει κάποιες άδειες. Το μέγεθος του παίκτη δείχνει να φόβισε την Ομοσπονδία.

Αυτά όσον αφορά την μία πλευρά. Όπως έγραψα και παραπάνω, δεν μπορώ να μην αποδώσω μέρος της ευθύνης και στον ίδιο τον παίκτη. Ο Γιάννης δεν έκρυψε ποτέ την επιθυμία του να αγωνιστεί στο Παγκόσμιο. Η επιθυμία όμως συνεπάγεται και με ευθύνες. Ο Αντετοκούμπο τελικά δεν πρόλαβε να είναι υγιής για να μπορέσει να συμπεριληφθεί στις τελικές κλήσεις του κόουτς Ιτούδη, παρ’ όλα αυτά η ενημέρωση ήταν πως γίνεται μεγάλη προσπάθεια να τα καταφέρει. Σε αυτή την περίπτωση, πότε θα ενσωματωνόταν στις προπονήσεις τις Εθνικής; Σε μία Εθνική μάλιστα που θα ήταν ο κεντρικός πόλος στον οποίο θα στηριζόταν το 80-90% του τρόπου παιχνιδιού της Ομάδας. Όπως φάνηκε, ο Γιάννης δεν πρόλαβε, οι ευθύνες ωστόσο του καλύτερου παίκτη δεν σταματούν στις τέσσερις γραμμές του παρκέ. Ο Γιάννης θα έπρεπε να γνωρίζει πως είναι η ελπίδα πολλών συμπαικτών του να αφήσουν ανεξίτηλο το όνομά τους στα βιβλία της ελληνικής αθλητικής ιστορίας. Θα έπρεπε να είναι εκεί να εμπνεύσει και να ενώσει. Δυστυχώς με την απουσία του άφησε εκτεθειμένη την Εθνική. Τέλος, δεν πρέπει να μην αναφερθεί και ένας επιπλέον λόγος που ο Γιάννης θα έπρεπε να είναι εκεί και δεν είναι άλλος από την βράβευση του σπουδαίου Νίκου Γκάλη στο ΟΑΚΑ. Θεωρώ πως ο Γιάννης θα έπρεπε να έχει μαρκάρει αυτή την ημερομηνία στο πρόγραμμά του από τη στιγμή που ανακοινώθηκε και να βρίσκεται εκεί για να τιμήσει τον άνθρωπο που έβαλε το μπάσκετ στα ελληνικά νοικοκυριά και που ο ίδιος διατηρεί φιλικές σχέσεις μαζί του. Το επιχείρημα πως θα έκλεβε τη λάμψη του Γκάλη – αν ειπώθηκε ποτέ – δεν στέκει. Αντιθέτως, η παρουσία του θα γέμιζε ασφυκτικά το ΟΑΚΑ και θα δημιουργούσε ένα ανεπανάληπτο σκηνικό.

Όλα αυτά βέβαια είναι ερμηνείες παρασκηνιακών κινήσεων τις οποίες δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Αυτό που μπορεί να σχολιαστεί με μεγαλύτερη αντικειμενικότητα είναι ο τρόπος που τα ελληνικά μίντια και οι δημοσιογράφοι που τα απαρτίζουν διαχειρίστηκαν (και) το φετινό καλοκαίρι.

Οι Έλληνες δημοσιογράφοι που ασχολούνται με το μπάσκετ αποτελούν μια κατηγορία μόνοι τους. Προσωπικά, μου αρέσει το στυλ τους – ειδικά των παλιών που πολλοί από αυτούς αποτελούν και ζωντανές εγκυκλοπαίδειες του αθλήματος. Είναι ξεκάθαρο όμως πως στο σύνολό τους αποτελούν μέρος του προβλήματος και της πίεσης που περιτριγυρίζει την Εθνική Ομάδα την τελευταία δεκαετία. Δεν είναι μυστικό πως υστερούμε σε ταλέντο και πως η Ομάδα χωρίς τον Γιάννη μεταμορφώνεται από φαβορί για μετάλλιο σε φαβορί για να μείνει εκτός από τα νοκ άουτ. Αυτά τα πράγματα ήταν γνωστά, δεν ανακαλύφθηκαν ξαφνικά. Τα γελάκια στις ζωντανές μεταδόσεις και η απαξίωση των παικτών που δήλωσαν «παρών» είναι ντροπή και σε καμία περίπτωση δεν συμβαδίζουν με τα ιδανικά που οι ίδιοι θεωρούν πως πρεσβεύουν υπηρετώντας το άθλημα της καλαθοσφαίρισης. Στο φιλικό με τη Σλοβενία και τα δύο παιχνίδια στο Άμπου Ντάμπι, οι σπίκερ κατέστησαν κατανοητό πως η απογοήτευση και ο εκνευρισμός τους απέναντι στην κατάσταση και το επίπεδο του ελληνικού μπάσκετ έχει να κάνει καθαρά με το γεγονός πως οι ίδιοι πιθανώς δεν θα ζήσουν όσα έζησαν οι προκάτοχοί τους στις ένδοξες εποχές της Εθνικής Ομάδας. Ο Γιάννης για αυτούς είναι το εισιτήριο για μια μεγάλη καριέρα, για ένα ταξιδάκι στην Αμερική. Και όσο περνάει ο καιρός και η επιτυχία δεν έρχεται και ο Γιάννης μεγαλώνει, τόσο πιο πολύ θα νιώθουν πως αυτός θα τους χρωστάει, ενώ στην πραγματικότητα ισχύει το ακριβώς αντίθετο.

Για άλλο ένα καλοκαίρι αναλωθήκαμε στην εσωστρέφεια και στη μουρμούρα. Όλα αυτά βέβαια προφανώς φτάνουν και μέσα στην ομάδα η οποία δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη. Αυτός είναι ο λόγος που πιθανώς δεν θα καταφέρουμε για άλλη μια φορά να φτάσουμε τα στάνταρ μας. Όχι σε ένα μετάλλιο, αλλά στο μπάσκετ που μπορεί να παίξει αυτή η Ομάδα. Υπομονή όμως και θα τα δούμε όλα αυτά σύντομα.

Rolly