Μία ιστορία για τον φίλο μου τον Τόνι

Όντας για δεύτερη φορά περιορισμένοι μέσα στα σπίτια μας και την κυβέρνηση να μας κουνάει για ακόμα μία φορά το δάχτυλο για το πόσο ανεύθυνοι είμαστε ενώ αυτή έχει κάνει τα πάντα τέλεια για να μας σώσει από τον κορονοϊό… Μέσα σε αυτή την φάση λοιπόν αποφάσισα να μοιραστώ μια μικρή ιστορία από τις εναπομείναντες χαρές. Αναφέρομαι στην λατρεία που λέγεται μπάσκετ , αν και μας το κόψανε και αυτό, βλέπετε δεν είχαμε την τιμή η ΕΚΑΣΘ και η κάθε ομοσπονδία να φτιάξει ένα Bubble για όλα τα τοπικά πρωταθλήματα. Θα μου πείτε έτσι δουλεύει ο σύγχρονος εμπορευματοποιημένος αθλητισμός. Θα σας πω αυτό αλλάζει καθώς οι αθλητές του ΝΒΑ ήταν ο μόνος κλάδος που έκανε καθολική απεργία στο ξέσπασμα του κινήματος Black Lives Matter. Το ξεχάσαμε και αυτό όμως ασχολούμαστε πλέον με το αν ο Μπάιντεν είναι πιο γέρος από τον Τράμπ.

Anyway..

Σήμερα βλέποντας παλιά βίντεο από την εποχή που μεσουρανούσε ο Παναθηναϊκός του Διαμαντίδη στην Ευρώπη, έπεσα σε ένα match μεταξύ ΠΑΟ – και της ομάδας μου. Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος, εκεί που πέρασα άπειρες ώρες της παιδικής μου ηλικίας, έκανα φίλους και έμαθα μπάσκετ. «Έμαθα».. Για γ τοπικό καλός είμαι, σημασία έχει αν το ευχαριστιέσαι. Μέσω αυτού του βίντεο που λέτε, θυμήθηκα τον λόγο που πορώθηκα με το μπάσκετ. Το Νούμερο 16 του πανελληνίου, ο Antohny Grundy. Πολλά παιδία της ηλικίας μου τότε, το 2007-2009 όσο έκατσε ο Γκράντι στην ομάδα της Κυψέλης, έβλεπαν βίντεο του Durant, του Rose, του Westbrook. Εγώ περίμενα πως και πώς να πάω το ΣΚ στο κλειστό της Κυψέλης να δω τον Γκράντι με την αφάνα του η τα dreads του. Οι περισσότεροι θα τον θυμάστε ως τον αθλητή που έκανε Λει-Απ σε διαγωνισμό καρφωμάτων( Bloopers Happens). Για μένα ήταν πολλά παραπάνω. Ήταν ένα μπασκετικό είδωλο, ένας φίλος που μου έδινε όρεξη να παίξω. Στο γήπεδο ήταν ένα ποίημα, αθλητικός, slasher καταπληκτικός σκόρερ, one man fast break κυριολεκτικά πετούσε. Σε κάθε ματς περίμενα την στιγμή που θα καρφώσει. Δεν με απογοήτευε ποτέ! Όλοι όσοι έβλεπαν Α1 τότε δεν θα ξεχάσουν τον χαρακτηριστικό στυλ στις βολές, το πώς γονάτιζε πριν σουτάρει και πως δεν έχανε ποτέ βολή. Πολύ εύστοχος και από την τότε γραμμή των 6.25.

ANTOHNY GRUNDY ( 15 Απριλίου 1979 – Νοέμβριος 2019)



Ένα παιδί από το Louisville του Kentucky, όπου πήγε σχολείο. Άλλαξε δύο σχολεία όπου έλαμψε μπασκετικά και στα δύο.


Συνέχισε την καριέρα του στο κολεγιακό μπάσκετ, για τέσσερα χρόνια (1998-2002) με την ομάδα του πανεπιστημίου της North Carolina. Την τελευταία του χρονιά ήταν πρωτοπόρος της ομάδας σε πόντους, ασίστ, ριμπάουντ, κλεψίματα και τρίποντα. Είχε και τις τιμητικές του:

· All-ACC First Team

· All-ACC Defensive Team




Στην συνέχεια, έπαιξε 12 παιχνίδια με τους Atlanta Hawks το 2005, μία χρονιά στην Ιταλία και έπειτα.. στην Κυψέλη!

Θητεία στον Πανελλήνιο.

2 μαγευτικές σεζόν στον πανελλήνιο. Το 2007 την πρώτη του χρονιά ήταν πρώτος σκόρερ της Α1 με 21.5 πόντους μ.ο. Την δεύτερη ο Πανελλήνιος έφτασε στους 16 του EuroCup, κατέκτησε την 5η θέση στην Α1 και αποκλειστήκαμε στον προ-ημιτελικό του κυπέλλου ελλάδας από τον ΠΑΟ, το ματς που μας έφερε εδώ σήμερα.

(https://www.youtube.com/watch?v=BrcFixXdcDs)

Το μετά στενάχωρο. Έφυγε και το γήπεδο ήταν λίγο πιο άδειο από τις μέρες του Άντονι. Γύρισε στην Ελλάδα για μισή σεζόν στην ΑΕΚ το 2010. Μία χρονία μετά ξεκίνησαν τα προβλήματα με τον νόμο. Οδήγηση υπό επήρεια ουσιών, 2 χρόνια φυλακή και αργότερα δολοφονία πεζού με το αμάξι. Ώσπου βρέθηκε μαχαιρωμένος στο σπίτι του στο Λούισβιλ πέρσι περίπου τέτοια εποχή ενώ πριν λίγο είχε ποστάρει στα social media ότι ήταν τα γενέθλια της μαμάς του.

Ο Άντονι δεν είναι πια μαζί μας, μπορεί να μην ήταν ο καλύτερος παίχτης στα ελληνικά γήπεδα, αλλά σίγουρα ήταν για μένα αλλά και πολλά άλλα παιδία του Πανελληνίου. Κλείνοντας μία εικόνα για το πώς τον θυμάμαι εγώ.

ΠιΠίλας