Η προσομοίωση της πραγματικότητας

Το Matrix είναι ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1999. Αν και έχει έντονη δράση και περίτεχνα οπτικά εφέ, κατάφερε να ταρακουνήσει για τα καλά πολύ κόσμο. Ο λόγος; Το ιδιαίτερο θέμα του και οι άπειρες φιλοσοφικές προεκτάσεις που ανοίγουν.

Οι άνθρωποι ζουν σε έναν φυσιολογικό κόσμο, όπου όλα ρέουν όπως ακριβώς και στην δική μας πραγματικότητα. Γεννιούνται, μεγαλώνουν, διαμορφώνουν τη ζωή τους όπως αυτοί θέλουν (ή στο βαθμό που γίνεται και στον κόσμο μας τελοσπάντων).

Όμως, κάποιοι, είτε μόνοι τους, είτε με τη βοήθεια άλλων, καταφέρνουν να «ξυπνήσουν» και να δουν πως ο κόσμος τους κάθε άλλο παρά πραγματικός είναι. Ζούνε σε μια προσομοίωση, ενώ ο πραγματικός κόσμος είναι ένα δυστοπικό, σκοτεινό περιβάλλον, στο οποίο οι άνθρωποι δεν είναι τίποτα παραπάνω από γρανάζια μιας μηχανής.

Σίγουρα, η σκέψη είναι τρομακτική από μόνη της και ανοίγει πολλά θέματα. Πέρα από το προφανές, τη θεωρία της προσομοίωσης (η οποία είναι αλήθεια μια ενδιαφέρουσα κουβέντα) , αντιμετωπίζουμε διάφορες μεταφορές αυτής της θεωρίας στην κοινωνία μας.

Τι κάνεις λοιπόν, αν αρχίσεις να συνειδητοποιείς πως αυτό που ζεις, αυτό που έμαθες δεν είναι παρά ένα ψέμα; Η ιδέα που είχες για κάποιο άτομο, για κάποια ανθρώπινη σχέση, για κάποιο όνειρο ή στόχο σου, ακόμα και κάποιον τρόπο ζωής δεν είναι παρά μια όμορφη, αλλά πλαστή εικόνα για να σε προστατέψει από την ασχήμια της πραγματικότητας;

Πόσο εύκολο είναι να ξυπνήσεις, και να καταλάβεις ότι αυτό που ήξερες δεν υπάρχει;

Μήπως είναι καλύτερα να μείνεις στο  Matrix, να είσαι λίγο αφελής αλλά και χαρούμενος, βοηθώντας τόσο τον εαυτό σου όσο και τους γύρω σου με αυτόν τρόπο ζωής, από το να φέρεις τη σκοτεινιά της πραγματικότητας, αυτήν που θα σε καθηλώσει και θα σου στερήσει πολλά νοήματα;

Ή τελικά, το μόνο νόημα είναι, παρά όλη αυτήν την ασχήμια, να καταφέρεις να μείνεις αισιόδοξος; Ο δρόμος είναι δύσβατος, και ο κίνδυνος να χαθείς μεγάλος.

Τελευταία, καταλαβαίνω όλο και περισσότερο μεγαλύτερους ανθρώπους που αποφεύγουν να βλέπουν βαρύγδουπες ταινίες ή να διαβάζουν «γεμάτα» βιβλία. Ίσως και τα ανάλαφρα πράγματα, που σε κάνουν για λίγες στιγμές να ξεχνιέσαι, να εξυπηρετούν εύστοχα τον σκοπό τους.

~BB