Legends Are Forever

Έπαιξα μπάσκετ πρώτη φορά 9 χρονών. Γράφτηκα σε μια ομάδα για να μπορώ να παίζω με τον καλύτερο μου φίλο τα σαββατοκύριακα. Δεν το λάτρεψα, δεν ήμουν καλός και αν δεν είχα τον φίλο μου μαζί, μπορεί και να σταματούσα. Χρόνο με το χρόνο όμως άρχισε να μεγαλώνει μέσα μου το άθλημα. Έβλεπα αγώνες της αγαπημένης μου ομάδας στο γήπεδο, παρατήρησα βελτίωση στο παιχνίδι μου και σιγά σιγά έγινε η καθημερινότητα μου. Όταν έφτασα σε μια πιο ώριμη ηλικία και οι προπονητές μου μου είπαν πως είμαι αρκετά καλός για να παίξω στο αγωνιστικό τμήμα, δεν μπορούσα παρά να φουσκώσω από υπερηφάνεια μέσα μου. Είχα φτάσει ήδη πολύ μακριά, περισσότερο απ’ όσο είχα φανταστεί ποτέ. Για αρκετά χρόνια, κάθε μέρα μετά το σχολείο πήγαινα κατευθείαν στην προπόνηση. Στο σχολείο κουβαλούσα δύο τσάντες, μια σχολική και μια με τα ρούχα της προπόνησης. Και το έκανα κάθε μέρα, ακόμα και όταν σταμάτησε να είναι διασκέδαση και έγινε περισσότερο πόνος. Ήμουν αρκετά τυχερός να βρεθώ σε μια πολύ καλή ομάδα που την πλαισίωναν πολλοί καλοί παίκτες. Και η αλήθεια είναι πως και μόνο η παρουσία μου μέσα σε αυτή την ομάδα μου αρκούσε για να συνεχίσω. Τα χρόνια αυτά θα τα κρατάω μέσα μου για πάντα για δύο λόγους: πρώτον, γιατί μέσα από αυτά έγινα ο άνθρωπος που είμαι σήμερα και δεύτερον, για να θυμάμαι πόσα πολλά μπορεί να καταφέρει κανείς εφόσον προσπαθήσει.

Όλοι όσοι υπήρξαμε κάποτε αθλητές έχουμε τέτοιες ιστορίες. Και αυτές οι ιστορίες συνοδεύονται από ήρωες. Ήρωες που είχαμε κρεμασμένους σε αφίσες στο δωμάτιό μας όταν ήμασταν παιδιά, που αγοράζαμε τις μπλούζες τους και ό,τι άλλο είχε το πρόσωπό τους πάνω για να μπορέσουμε να γίνουμε σαν και αυτούς. Ήρωες που θα είναι για πάντα αθάνατοι, όσα χρόνια και αν περάσουν, όσοι και να προσπαθήσουν – μάταια – να τους αντικαταστήσουν.

Η στιγμή ποτέ δεν θα ήταν σωστή. Πάντα θα ζητούσαμε λίγο παραπάνω χρόνο. Αυτό που συνέβη σήμερα είναι τραγικό, δεν υπάρχουν λόγια για να το περιγράψει κανείς. Διαβάζεις τις ειδήσεις και σου έρχεται να βάλεις τα κλάματα. Για έναν άγνωστο. Δεν είναι καθόλου παράλογο. Ίσως οι περισσότεροι να μην τον ήξεραν προσωπικά, η ζωή του όμως είχε επηρεάσει αμέτρητες άλλες ζωές, τόσο πολύ που ίσως τελικά να μην τους ήταν τόσο άγνωστος. Δεν είναι σωστό αυτό που συνέβη σήμερα. Η στιγμή ποτέ δεν θα ήταν σωστή, αλλά αυτό ξεπερνάει κάποια όρια.

Οι ήρωες δεν θα πεθάνουν ποτέ. Θα ζουν για πάντα μέσα μας. Και αυτό αποδεικνύει το μεγαλείο τους.

Mamba out

Rolly