Κάθε παιχνίδι ένας τελικός

Όπως έγραψα και λίγες μέρες νωρίτερα, πάντα είναι μια καλή αφορμή για την «Επίσημη Αγαπημένη» να πετύχει μια διάκριση. Το γεγονός ότι ο Γιάννης αποφάσισε να απαντήσει θετικά στο κάλεσμα του coach Σκουρτόπουλου μετά την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, ανέβασε από νωρίς ψηλά τον πήχη για το επερχόμενο Μουντομπάσκετ. Το timing είναι πολύ καλό. Στο ρόστερ υπάρχουν παίκτες φορμαρισμένοι με τον Σλούκα να ξεχωρίζει, αλλά και έμπειροι που έχουν να δώσουν πράγματα ακόμα στο παρκέ. Με την προσθήκη του MVP και σε συνδυασμό με το γεγονός πως η Team U.S.A. είναι φανερά αποδυναμωμένη, φτάνουμε να συζητάμε χωρίς υπερβολές για την πιθανότητα κατάκτησης του χρυσού μεταλλίου. Υπάρχει όμως και μια παγίδα μέσα σε όλα αυτά. Η Εθνική κουβαλάει στην πλάτη της συνεχόμενες αποτυχίες από τις προηγούμενες απόπειρές της σε μεγάλες διοργανώσεις. Και στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν υπάρχει άλλη υπομονή.

Πριν από λίγες ώρες ηττηθήκαμε μετά από ένα τρελό παιχνίδι με την Βραζιλία του Πέτροβιτς ο οποίος πριν από τρία χρόνια μας είχε αποκλείσει από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τότε προπονούσε την εθνική ομάδα της χώρας του, την Κροατία. Για το παιχνίδι δεν υπάρχει λόγος να σχολιάσω κάτι συγκεκριμένο. Άλλωστε, έχουμε τόσους επίδοξους προπονητές που τα έχουν πει ήδη όλα. Μεγάλο ενδιαφέρον ωστόσο πιστεύω πως έχει η συνέντευξη του κυρίου Πέτροβιτς μετά το τέλος του παιχνιδιού στον Βαγγέλη Ιωάννου. Προς μεγάλη μου έκπληξη, αυτή κράτησε αρκετή ώρα αν σκεφτεί κανείς πως ο συνεντευξιαζόμενος ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές του παιχνιδιού και πως απέναντι του είχε έναν μόλις δημοσιογράφο. Ο περιχαρής προπονητής λοιπόν, προσπαθούσε να εξηγήσει, χαμογελώντας σχεδόν προκλητικά στον Ιωάννου, πως για την ομάδα του το μαρκάρισμα του Αντετοκούνμπο ήταν παιχνιδάκι και πως τα πραγματικά προβλήματα προερχόντουσαν από άλλους παίκτες – όπως όντως έγινε στο σημερινό παιχνίδι.

Ο Πέτροβις δεν ήταν αλαζόνας. Απλά είναι Γιουγκοσλάβος. Σήμερα χρησιμοποίησε ένα σχέδιο που δεν ήταν δικιά του εφεύρεση, αλλά κάτι που έχουν ήδη χρησιμοποιήσει κι άλλοι προπονητές που έχουν αντιμετωπίσει τον Γιάννη. Και για καλή του τύχη πέτυχε. Ο Γιάννης δεν βρήκε ποτέ ρυθμό, δεν έκανε καλό παιχνίδι και έτσι η ομάδα μας έχασε σχετικά εύκολα ένα από τα μεγαλύτερα «όπλα» της. Το παιχνίδι δεν τελείωσε φυσικά εκεί. Απλά κατάφερε να φέρει την ομάδα του στο ίδιο επίπεδο με την Εθνική και από εκεί και πέρα το παιχνίδι θα κρινόταν στις λεπτομέρειες – όπως επιβεβαιώνει το τελικό σκορ.

Η νίκη αυτή του Πέτροβιτς έχει ως αποτέλεσμα να αρχίσει η γκρίνια με τους μνηστήρες να προμηνύουν ήδη πρόωρο αποκλεισμό και μια παταγώδη αποτυχία με κάποιους μάλιστα να υποστηρίζουν πως μας αξίζει. Η αλήθεια είναι πως η θέση της ομάδας είναι μειονεκτική και πλέον θα χρειαστούν υπερβάσεις. Αυτή η εξέλιξη όντως αδικεί τους εαυτούς μας, αλλά αυτοί είναι κίνδυνοι που υπάρχουν σε αυτές τις διοργανώσεις. Ωστόσο, περισσότερο αδικούν την ομάδα όλοι αυτοί που πρόλαβαν ήδη να μιλήσουν με τόσο σκληρές κουβέντες σαν να περίμεναν να «σκοντάψει» από την αρχή. Και είναι ντροπή τα ίδια πρόσωπα στις επιτυχίες να μιλάνε για «Επίσημη Αγαπημένη». Υπάρχει ακόμα ο τελικός με την Νέα Ζηλανδία και μετά όλα είναι ανοιχτά. Μπορεί να μην κρατάμε το καλό φύλλο, έχουμε βρεθεί όμως και άλλες φορές στο παρελθόν σε αυτήν την θέση. Και εφόσον χρειάζεται, θα είμαστε παρόντες και αυτήν την φορά.

Υ.Γ. Το καλύτερο που έχει να κάνει ο Σκουρτόπουλος είναι να βάλει στον Γιάννη να δει αυτά που είπε ο Πέτροβιτς για εκείνον. Μετά ναι, ο Κροάτης μπορεί να μετανιώσει για τα όσα είπε.

Rolly