The comeback is always stronger than the setback
Παράνοια
Η ώρα είναι 3 παρά, ξημερώματα Τετάρτης. Στην τηλεόραση παίζει το παιχνίδι σε επανάληψη με το σκορ ήδη στο 1-0. Δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια αυτό που συνέβη. Δεν είναι δυνατόν να συνέβη πάλι! Δεν ξέρω τι είναι πιο περίεργο. Το ότι πήγαν όλα καλά για την Λίβερπουλ; Το ότι δεν πήγε τίποτα καλά για την Μπαρτσελόνα; Το ότι αυτή η ομάδα κάνει συνεχώς τέτοιες επικές ανατροπές; Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος αυτήν την στιγμή. Ίσως η εξήγηση να πλησιάζει τα όρια του υπερφυσικού.
Το παιχνίδι
Η Λίβερπουλ ξεκίνησε δυνατά και έφτασε στο πρώτο της γκολ μόλις στο 7'. Εκμεταλλευόμενη την έδρα της πίεσε αποτελεσματικά σχεδόν για ένα ολόκληρο ημίχρονο χωρίς όμως να καταφέρει να σκοράρει δεύτερη φορά. Παράλληλα, οι παίκτες της Μπαρτσελόνα βρήκαν χώρους και είχαν αρκετές ευκαιρίες για γκολ οι οποίες όμως έπεσαν πάνω στον πολύ καλό Άλισσον και στην τετράδα της άμυνας η οποία λειτούργησε υποδειγματικά. Το πρώτο μισό κύλησε με τους "κόκκινους" να έχουν την ενέργεια και την θέληση αλλά με τους Καταλανούς να είναι αυτοί που έχουν τις κλασσικές φάσεις με σημαντικότερη όλων αυτή του Άλμπα στο φινάλε. Στο δεύτερο ημίχρονο μίλησε ο νόμος του Anfield. Με τον Βαϊνάλντουμ να μπαίνει καταλάθος αλλαγή, η Λίβερπουλ βρήκε στο 54' και στο 56' δύο γκολ που εκείνη την στιγμή έστελναν το παιχνίδι στην παράταση. Η αυλαία δεν είχε πέσει ακόμα. Σε μια στιγμή ιδιοφυΐας, ο εικοσάχρονος Αλεξαντερ Άρνολντ από κόρνερ έπιασε στον ύπνο την άμυνα της Μπάρτσα με τον Οριγκί να ολοκληρώνει την ανατροπή με ένα καταπληκτικό πλασέ μέσα από την περιοχή. Τα επόμενα λεπτά μόνο διαδικαστικά δεν ήταν με το άγχος να χτυπάει στα κόκκινα. Παρά τις όποιες προσπάθειες των Καταλανών όμως, η Λίβερπουλ μπόρεσε και άντεξε την πίεση πετυχαίνοντας κάτι που, για ακόμα μια φορά, φαινόταν ακατόρθωτο.
Δεν εξηγείται αλλιώς
(Βαϊνάλντουμ σκοράρει 2-0)
Ήδη άκουσα από πολλούς πως δεν είδαν το παιχνίδι. Ίσως να ακούγεται λογική απόφαση. Αν και το 3-0 δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική εικόνα του πρώτου ημιτελικού, ήταν μια πραγματικότητα που δύσκολα άλλαζε. Κι όμως δεν ήταν λογική απόφαση. Η Λίβερπουλ το έχει ξανακάνει και πιθανότατα θα το ξανακάνει.
(Βαϊνάλντουμ σκοραρει 3-0, "Το λες και δεν το πιστεύεις").
Είναι το "έπος" της Κωνσταντινούπολης το 2005 που σε 6' έβαλε 3 γκολ στέλνοντας το ματς στην παράταση και στην συνέχεια κερδίζοντας το στα πέναλτι για το πέμπτο της Champions League. Είναι το ματς με την Nτόρτμουντ το 2016 για τον ημιτελικό του Europa League που το κέρδισε στις καθυστερήσεις 4-3 ενώ έχανε 1-3 και πάει λέγοντας. Ο Κλοπ ρωτήθηκε μετά το παιχνίδι αν το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο σε ένα άδειο γήπεδο. "Not a chance" ήταν η απάντησή του και είναι η αλήθεια. Σίγουρα χρειάζεσαι πολύ καλή ομάδα για να κερδίσεις την Μπαρτσελόνα χωρίς μάλιστα να μπορείς να δεχθείς γκολ, αλλά στην προκειμένη περίπτωση έχεις ανάγκη κάτι παραπάνω από ταλαντούχους ποδοσφαιριστές. Αυτό που έκανε και θα κάνει πάντα την διαφορά για την Λίβερπουλ είναι η σχέση της ομάδας με τους οπαδούς. Δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά. Η αγάπη των Άγγλων για το ποδόσφαιρο είναι διαφορετική από αυτή των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών. Το Anfield στο σημερινό παιχνίδι για ενενήντα και κάτι λεπτά ήταν ένας ζωντανός οργανισμός. 'Ήταν πραγματικά ο δωδέκατος παίκτης που χρειάζεται μια ομάδα για να γυρίσει ένα εις βάρος της 3-0 έχοντας αντίπαλο την Μπαρτσελόνα του Λιονέλ Μέσσι.
Λήξη και κλάματα
Η Λίβερπουλ αναγκάστηκε να υπερασπιστεί το υπέρ της 4-0 για περίπου 15'. Με την λήξη και την ολοκλήρωση της ανατροπής πολλοί παίκτες της φάνηκαν να λυγίζουν και να δακρύζουν. Οι "κόκκινοι" πραγματοποιούν μια από τις καλύτερες χρονιές της ιστορίας τους με το παράδοξο να είναι πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μείνουν χωρίς τίτλο για άλλη μια χρονιά αφού η Μάντσεστερ Σίτυ με νίκη την ερχόμενη Κυριακή παίρνει το πρωτάθλημα με 98 βαθμούς - έναν παραπάνω από την Λίβερπουλ.
("Εκτελείται γρήγορα, 4-0! Ντιβόκ Οριγκί!!)
Η πίεση είναι μεγάλη και οι αποτυχίες των προηγούμενων χρόνων βαραίνουν ακόμα περισσότερο τους παίχτες του Γιούργκεν Κλοπ. Με το τελευταίο σφύριγμα του Τσακίρ επήλθε μια πρόωρη λύτρωση. Η ομάδα του Μερσεϊσάιντ βρίσκεται στον τελικό της Μαδρίτης και κρατάει την τύχη της στα χέρια της για την κατάκτηση του σημαντικότερου τίτλου της από το 2005.
Τίποτα δεν τελείωσε ακόμα
Ο ήχος του "You 'll Never Walk Alone" ακούστηκε από τα μεγάφωνα και στο τέλος του παιχνιδιού σήμερα με τους παίκτες να τραγουδάνε σε μια ευθεία συγκινημένοι μπροστά στο Kop End. Το ποδόσφαιρο, όπως και η ζωή, είναι στιγμές. Και μερικές από αυτές μένουν χαραγμένες για πάντα μέσα σου. Ο τίτλος θα κριθεί σε λίγες εβδομάδες στο στάδιο Μετροπολιτάν της Μαδρίτης. Η Λίβερπουλ θα είναι εκεί.
(Ο Τσακίρ σφυρίζει την λήξη! Η Λίβερπουλ είναι στον τελικό!)
Μετά το τέλος του παιχνιδιού δέχτηκα το ομορφότερο τηλεφώνημα. Η μέρα έχει αλλάξει και σήμερα γιορτάζω τα γενέθλιά μου.
Rolly.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου