Ένας τελευταίος χορός

Έχω καιρό να γράψω, το ξέρω. Ίσως σε μελλοντικό κείμενο να μιλήσω λιγάκι και για αυτό. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να αφήσω ασχολίαστο το συγκεκριμένο περιστατικό.

Σαν μικρό παιδί, που έριχνε ένα δυο κεφάλια στους υπόλοιπους συμμαθητές του, δεν άργησα να στραφώ στο μπάσκετ. Και φυσικά, γρήγορα με συνεπήρε ο μαγικός κόσμος του NBA. Συγκεκριμένα, ήταν κάπου μέσα στο 2007, όταν πήρα στα χέρια μου το πρώτο ηλεκτρονικό παιχνίδι μπάσκετ, NBA Live 07, που με έφερε σε επαφή με την άλλην πλευρά του Ατλαντικού. Την προηγούμενη χρονιά, ένας νέος μπασκετμπολίστας, ο Dwyane Wade, είχε πραγματοποιήσει τρομακτικά καλή season, και οδήγησε την ομάδα του, τους Miami Heat, στο πρώτο τους πρωτάθλημα. Συνεπώς, ήταν και το κύριο πρόσωπο του συγκεκριμένου παιχνιδιού.

Αμέσως κόλλησα με τον Wade. Η τρομακτική εκρηκτικότητά του, η απίστευτή ταχύτητά του, σε συνδυασμό με την υψηλή μπασκετική ευφυία του, που του υποδείκνυε πότε να χρησιμοποιήσει τι, δίκαια του χάρισαν το ψευδώνυμο Flash. Ο Flash έκανε πραγματικά ό,τι ήθελε μέσα στις τέσσερις γραμμές και στις δύο πλευρές του παρκέ. Οι κινήσεις του μου φαινόντουσαν ασύλληπτα μοναδικές. Δεν άργησε καθόλου να γίνει ο αγαπημένος μου παίκτης, και σύντομα το πρότυπό μου. Ήθελα να του μοιάσω πολύ. Για αυτό θύμωνα όταν οι προπονητές μου, λόγω ύψους, με βάζαν ψηλό και μου στερούσαν τη δυνατότητά να προσπαθήσω να μιμηθώ τις κινήσεις του Flash, αυτές που δούλευα μόνος μου. Και ας μην ήμουν ούτε το μισό γρήγορος ή ευκίνητος όσο αυτός. Και οι άτιμες οι φανέλες στην κατηγορία μας ξεκινήσουν από το 4, ένα πάνω από το πολυπόθητο 3 που φορούσε αυτός. Δεν μπορώ να πω πως έζησα δύσκολες στιγμές στα παιδικά μου χρόνια, αλλά θα χανόμουν σε μπασκετικές σκέψεις, με συμπρωταγωνιστή τον Wade, κάθε φορά που περνούσα κάποια φάση. Η χαρά που έκανα όταν παρακολουθούσα να κερδίζει άλλα δύο πρωταθλήματα με τους Heat δεν περιγράφεται.

Καθώς μεγάλωνα, ωστόσο, άρχισα να βλέπω και μια άλλη πλευρά του Wade. Μια πλευρά που ξεπερνούσε το μπάσκετ. Ο Wade, μεγαλωμένος μέσα στη φτώχεια και σε πολύ δύσκολές συνθήκες, κατάφερε να ξεχωρίσει, να διακριθεί. Και αντί να το απολαύσει στο έπακρο, ζώντας μια φαντασμαγορική, εξωπραγματική ζωή, όπως πολλοί άλλοι superstars ζουν, επέλεξε να κρατήσει το κεφάλι χαμηλά, να μην καβαλήσει το καλάμι. Έφτιαξε μια υπέροχη οικογένεια με πολλά παιδιά, στην οποία αφοσιώθηκε πιο πολύ και από το μπάσκετ. Αποφάσισε επίσης, να προσφέρει όσο περισσότερο μπορούσε. Με πολλαπλές δράσεις, κατάφερε να επηρεάσει θετικά τη ζωή πολλών συνανθρώπων του που δεν ήταν το ίδιο τυχεροί με αυτόν και να τους βοηθήσει να αποκτήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Ήμουν σίγουρα ιδιαίτερα περήφανος με τον νεότερο εαυτό μου που επέλεξε αυτόν το σπουδαίο άνθρωπο για πρότυπο.

Καθώς έφτασα στην ενηλικίωση, τα πρότυπά μου άλλαξαν σε πιο γήινους ανθρώπους. Ποτέ όμως δεν έπαψα να ασχολούμαι με τον Wade. Κάθε φορά που τον έβλεπα να παίζει χαμογελούσα λίγο παραπάνω, ενώ έψαχνα να δω πόσους πόντους σκόραρε την προηγούμενη νύχτα.

Σήμερα, ο Dwyane Wade θα παίξει πιθανότατα για τελευταία φορά στο Miami. Μετά από 16 season, ήρθε η ώρα για τον τελευταίο του χορό. Το NBA, για μένα αλλά και για πολλούς ακόμα, θα είναι πολύ διαφορετικό από του χρόνου. Ο Dwyane Wade μου έμαθε να αγαπάω αυτό το άθλημα όσο κανείς άλλος, αυτό το άθλημα πάνω στο οποίο στήριξα πολύ μεγάλο μέρος της προσωπικότητάς μου στα πρώτα μου βήματα. Και για αυτό θα έχει πάντα μια πολύ ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Ακολουθεί ένα πολύ ιδιαίτερο βίντεο, που επιβεβαιώνει και επαυξάνει όλα όσα είπα παραπάνω. Δείτε το οπωσδήποτε!

ΥΓ: Όποιος καθαρίζει τέτοια ώρα κρεμμύδια στην οικοδομή μου, παρακαλώ να σταματήσει, το πράγμα παραπήγε…

~BB