Άντρες-Γυναίκες μαζί,ενάντια σε κάθε σεξιστή!

Το τελευταίο διάστημα κρίθηκα αρκετές φορές για μία συγκεκριμένη συμπεριφορά και έτσι αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο για να μοιραστώ μαζί σας τον προβληματισμό μου. Θα ξεκινήσω θέτοντας το γενικό πλαίσιο για να καταλήξω να εκφράσω τις ανησυχίες μου.

Υπάρχουν αμέτρητες πηγές που μας γνωστοποιούν την θέση της γυναίκας στο πέρασμα του χρόνου. Απ’ την αρχαιότητα μέχρι τα μέσα του 20^ου αιώνα ήταν εγκαθιδρυμένες οι πατριαρχικές κοινωνίες στις οποίες επικρατούσε η αντίληψη που ήθελε τον άνδρα να ασχολείται με τα πολιτικά , κοινωνικά δρώμενα και τις εργασίες εκτός σπιτιού ενώ η γυναίκα παρέμενε στο σπίτι φροντίζοντας την ανατροφή των παιδιών και τα οικιακά. Η ανατροφή προετοίμαζε το έδαφος για την συνέχιση αυτής της αντίληψης καθώς διέφερε ανάλογα το φύλο. Τα αγόρια μορφώνοντας ασχολούνταν με τον αθλητισμό και τις τέχνες αντιθέτως οι κοπέλες βοηθούσαν την μητέρα για να μπορούν στο μέλλον να επιμελούνται εξίσου καλά το νοικοκυριό , καθώς αυτό ήταν ένα απ’ τα σημαντικότερα κριτήρια που τις καθιστούσε ¨άξιες¨ νύφες . Ένα δεύτερο κριτήριο που υποβίβαζε την γυναίκα ήταν η γνωστή σε όλους προίκα, η οποία καθιστούσε τον γάμο ένα παζάρι και την γυναίκα ένα αντικείμενο προς πώληση. Η συμφωνία αυτή περιλάμβανε συνήθως χρήματα, χωράφια, κοσμήματα, κεντήματα και  υπογραφόταν με συμβόλαιο… το προικοσύμφωνο. Ύστερα απ’ τις υπογραφές ακολουθούσε πομπή της προίκας προς το σπίτι του γαμπρού εν συνοδεία μουσικής. Κοπέλες που προέρχονταν από κατώτερα λαϊκά στρώματα των οποίων οι οικογένειες αδυνατούσαν να παραχωρήσουν προίκα στον γαμπρό συνήθως έμεναν ¨στο ράφι¨.

   Την κατάσταση αυτή έρχεται να ανατρέψει η εμφάνιση του δυναμικού κινήματος του φεμινισμού που κάνει την εμφάνισή τον 19^ο αιώνα, εξισώνοντας τα δύο φύλα διεκδικώντας τα δικαιώματα της γυναίκας, κόντρα στην πεποίθηση που ήθελε ο μοναδικός προορισμός της γυναίκας να είναι ο γάμος. Σε αυτό το πλαίσιο στην Ελλάδα καταργείται ο θεσμός της προίκας ενώ γενικότερα έχει αυξηθεί η παρουσία της γυναίκας στον χώρο εργασίας, κατέχει πλέον το δικαίωμα της ψήφου κλπ. Βαδίζοντας σιγά σιγά προς την γνωστή κατάσταση του σήμερα.

   Άραγε έχει εξαλειφθεί πλήρως ο φυλετικός ρατσισμός στην σημερινή κοινωνία; Ας κάνουμε σε αυτό το σημείο ο καθένας μας την αυτοκριτική μας. Πόσες φορές στην καθημερινότητας μας, μέσα στις παρέες μας αναπαραγάγαμε απαρχαιωμένα πατριαρχικά στερεότυπα στα πλαίσια του χιούμορ; Λόγου χάρη «Πήγαινε στην κουζίνα σου», «Γυναίκα οδηγός..» και άλλα πολλά. Ακόμα πόσες φορές χαρακτηρίσαμε μία κοπέλα με χυδαίους όρους καθιστώντας την ένα αντικείμενο; Μικροπράγματα που μας καθιστούν έμμεσα υπεύθυνους για την αδικία που συνεχίζει να υπάρχει προς τις γυναίκες.

   Φαινόμενα όπως η λεκτική βία, η σεξουαλική παρενόχληση υπάρχουν και εμείς γινόμαστε συνένοχοι κάθε φορά που ακολουθούμε τις παραπάνω συμπεριφορές. Μέσα στον χώρο εργασίας οι γυναίκες εργάζονται με επισφάλεια, χαμηλότερους μισθούς απ’ τους αντρικούς ακόμα και αν πρόκειται για την ίδια δουλεία. Φυσικά δεν απουσιάζουν ούτε η ηθική ούτε η σεξουαλική παρενόχληση. «Εχθρός» του φεμινιστικού αγώνα κρίνεται και η τηλεόραση που μέσω εκπομπών και διαφημίσεων προωθεί την διακοσμητική θηλυκότητα. Στην σκανδιναβικές χώρες μόδα αποτελεί ο «sugardaddy».Η τάση αυτή παρακινεί τις κοπέλες να πουλήσουν το κορμί τους σε ένα μεσήλικα με αντάλλαγμα αυτός να πληρώνει τις σπουδές του.

   Σαφώς και η ισότητα των φύλων δεν εφαρμόζεται για αυτό οφείλουμε να αποβάλλουμε κάθε σεξιστική συμπεριφορά απ’ την καθημερινότητα μας και να αντιταχθούμε σε όποιον προσβάλει το γυναικείο φύλο με τον οποιοδήποτε τρόπο.

    Πολλοί μπορεί να θεωρήσουν τα παραπάνω μικροαστικές αντιλήψεις αλλά πιστεύω πως για να ανατραπεί μία δυσάρεστη κατάσταση πρέπει να ξεκινήσουμε να την «ξεριζώνουμε» απ’ τα θεμέλια της.

                           

                                                                                                      ΠιΠιλας.