70 χρόνια μετά

Σειρά μου σήμερα να δημοσιεύσω κείμενο. Η αρχική ιδέα ήταν για ένα ανάλαφρο, με χαρούμενες αναφορές κείμενο, αλλά μάλλον θα το αφήσω για άλλη φορά. Ο λόγος, μια δημοσίευση που βρήκα τυχαία στο Facebook, που πραγματικά με έβαλε σε βαθιές σκέψεις.

Δεν είχα ξανά ακούσει το όνομα George Stinney Jr. Ένας Αφρο-αμερικάνος 14χρονος που κατηγορήθηκε για τον θάνατο δύο λευκών κοριτσιών, ηλικίας 7 και 11 χρονών. Το 1944 καταδικάστηκε σε θανατική ποινή με χρήση ηλεκτρικής καρέκλας. Η δίκη κράτησε μόλις δύο ώρες -συνήθως οι δίκες που περιλαμβάνουν φόνους και ανηλίκους διαρκούν μέρες ή και βδομάδες- και η απόφαση βγήκε 10 λεπτά αργότερα. Σαφώς και όλοι οι ένορκοι ήταν λευκοί. Οι γονείς του George είχαν απειληθεί και εκδιωχθεί από την πόλη, ενώ ο ίδιος ο έφηβος δεν είχε το δικαίωμα να εκπροσωπηθεί από κάποιον δικηγόρο. Τελικά κρατήθηκε στην απομόνωση 80 περίπου μέρες, χωρίς να του επιτραπεί να επικοινωνήσει με τους γονείς του ή με κάποιον άλλον γνωστό του. Σε όλο αυτό το διάστημα, ο George κουβαλούσε μαζί του μια Βίβλο, ενώ δεν σταματούσε να φωνάζει πως ήταν αθώος. Ο κυβερνήτης της πολιτείας αρνήθηκε να του δώσει χάρη και τελικά, τον Ιούνη του 1944 εκτελέστηκε χωρίς να προλάβει καν να κλείσει τα 15 χρόνια. Η ιστορία τον κατέγραψε ως τον νεότερο άνθρωπο που εκτελέστηκε στην Αμερική στον 20^ο αιώνα.

Δεν θα σχολιάσω πολλά πράγματα. Τι να πρωτοπώ εξάλλου για αυτήν την ιστορία φρίκης; Η μόνη σκέψη που κυριαρχεί είναι ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ. Γιατί να γίνει αυτό; Πώς μπορεί κανείς να είναι τόσο απάνθρωπος; Πώς ένα έθνος που δημιουργήθηκε εξαρχής από ένα μείγμα ανθρώπων διαφόρων εθνικοτήτων απέρριπτε τόσο δυναμικά μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που απλά γεννήθηκαν με περισσότερη μελανίνη; Έπειτα σκέφτομαι πως ακόμα και σήμερα, μετά από τόσους αγώνες και μάχες, περιστατικά ρατσισμού συμβαίνουν με τεράστια συχνότητα καθημερινά… Έχουμε αλλάξει, έχουμε προχωρήσει πραγματικά;

Στις αρχές του 2000, ένας δημοσιογράφος, αφού διάβασε τυχαία ένα άρθρο σε μια εφημερίδα, αποφάσισε να ψάξει την υπόθεση. Τελικά, τον Δεκέμβρη του 2014, 70 περίπου χρόνια μετά την εκτέλεση του George, το υπεύθυνο δικαστήριο στην South Carolina, έβγαλε την απόφαση πως ο George καταδικάστηκε άδικα, χωρίς επαρκή στοιχεία και χωρίς να ακολουθηθούν οι επίσημες διαδικασίες. Ίσως κάποιος να τον παγίδευσε. Αλλά ποιος πραγματικά θα ασχολούνταν με ένα μαύρο παιδί το 1944;

Υπάρχουν και άλλες φωτογραφίες από την εκτέλεση. Φωτογραφίες πιο κοντινές, στις οποίες φαίνονται καθαρά τα δάκρυα του George καθώς του φοράν τη συσκευή που λίγο μετά θα του «χαρίσει» περίπου 5,380 volt στο κεφάλι του. Δεν τις προσθέτω, είναι αρκετά σκληρές και όχι για όλους. Όσοι αντέχουν όμως, ας ψάξουν να τις δουν. Θα τους βοηθήσει να σκεφτούν κάποια πράγματα λίγο καλύτερα.

~BB